اسکیزوفرنی؛ از افسانه تا واقعیت

اسکیزوفرنی نوعی بیماری روانی یا همان اختلال روانی است که موجب می‌شود تا فرد در ایجاد ارتباط با واقعیت دچار بحران شود. او به این خاطر که نمی‌‌تواند با واقعیت ارتباط برقرار کند دچار عارضه‌هایی همچون ناتوانی در تکلم منظم و ناتوانی در درست فکر کردن یا استدلال می‌شود. البته باید گفت که ناتوانی در ایجاد ارتباط با واقعیت در اصل روانپریشی نام داشته و به عنوان بیماری روانی مجزایی قابل بررسی است. موضوع این است که اسکیزوفرنی همزمانی روانپریشی با علائمی دیگر مثل مشکل در تکلم و تفکر است. اما این که ریشه این بیماری چیست و چگونه ایجاد خواهد شد، هنوز به شکل دقیقی مشخص نیست؛ عوامل متفاوتی پیرامون علل ایجاد بیماری مطرح شده است. بیشتر علل حول تأثیرات محیطی و نحوه فعالیت بدن شکل می‌گیرند اما فقط منحصر به این موضوعات نبوده و گاهی حتی می‌توان علل وراثتی برای این بیماری برشمرد. منشأ این بیماری هرچه باشد، باید این واقعیت را پذیرفت که اسکیزوفرنی هم برای خود شخص و هم برای اطرافیان او بسیار ترسناک است.

یک عامل مؤثر در تشدید بیماری

یکی از عوامل مؤثر در تشدید این بیماری نحوه واکنش و برخورد اطرافیان نسبت به آن است. درمان بیماری تنها منحصر به مشاوره روانشناسی,، روانپزشکان و خود بیمار نیست بلکه اطرافیان بیمار نیز باید در پروسه درمان درگیر شوند. متأسفانه شایع شدن برخی باور های غلط در مورد بیماری اسکیزوفرنی باعث شده تا این بیماران مورد بی‌مهری، ترس و واهمه قرار بگیرند. مهم است تا بیمار بدون توهین به حقوق و کرامت مورد درمان قرار گیرد چون بعضی برخوردها مانند ترس، فاصله گرفتن یا داشتن برخوردی غیرعادی با این بیماران صرفاً باعث تشدید اسکیزوفرنی در آن‌ها خواهد شد. هر قدر بیمار بیشتر درگیر در انزوا شود، شانس درمان او کاهش پیدا می‌کند.

اصلاح چند باور غلط در مورد اسکیزوفرنی

مهم است که بدانید در ابتلا به اسکیزوفرنی خود شخص هیچ نقشی ندارد. پس بهتر است باور داشته باشید که علت ابتلا به این بیماری موضوعاتی مثل ضعف شخصیتی نیست. به همان میزان که نمی‌توان خود شخص را مسئول دانست، موضوعاتی مثل ترومای دوران کودکی، مصرف مواد مخدر و الکل یا فقر عواملی قطعی برای اسکیزوفرنی نیستند. پس در مواجهه با این بیماران سعی کنید بدون هیچ پیش‌زمینه فکری برخورد کنید. نکته بعدی این است که اسکیزوفرنی به هیچ‌وجه مسری نیست! یعنی شما با برخورد و تعامل با فرد مبتلا، دچار اسکیزوفرنی نخواهید شد؛ پس نیازی نیست در این مورد نگران باشید. تنها موضوع مهمی که باید در تعامل با این افراد جدی گرفته شود، پرهیز از سخن گفتن در مورد مرگ، خودکشی و موضوعاتی این چنینی است چون طبق آمار بیست تا سی درصد بیماران حداقل یک بار تلاش به خودکشی داشته و تنها پنج درصد آنان موفق به انجام این کار شده‌اند. پس مهم است تا ذهن شخص را از این بابت ایزوله کنید. مبتلایان به این بیماری تفاوت فاحشی با افراد درگیر با اختلال تجزیه‌ای دارند پس لازم نیست تا در مورد واکنش‌های محیطی و ناگهانی آن‌ها نگران باشید؛ برخلاف برخی افسانه‌ها اکثر مبتلایان شخصیت آرام و در خود فرورفته‌ای دارند.

اگر در اطراف خود و عزیزانتان با اسکیزوفرنی مواجه هستید، بد نیست حتماً مشورت با مرکز مشاوره در اصفهان را پیشنهاد می‌کنیم. اگر برای مشاوره روانشناسی حضوری موانعی پیش رو دارید پس مشاوره غیر حضوری و تلفنی را امتحان کنید. اطمینان داشته باشید که حفظ اسرار و کمک به شما اولویت‌های اصلی مرکز هستند.